Jubileusz 100-lecia Parafii św. Izydora Oracza w Marianowie

Parafia św. Izydora Oracza w Marianowie w dekanacie garwolińskim, zaprasza na wyjątkowe uroczystości z okazji jubileuszu 100-lecia istnienia parafii, połączone z odpustem ku czci Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej.

W niedzielę, 24 sierpnia. Główne obchody rozpoczną się o godzinie 12:00 od procesji i poświęcenia nowej Figury św. Andrzeja Boboli oraz krzyża. Następnie w kościele odprawiona zostanie uroczysta Msza Święta pod przewodnictwem biskupa siedleckiego Kazimierza Gurdy.

Uroczystość uświetni chór Camerata z Gminnego Ośrodka Kultury z Wilgi pod batutą Kazimierza Bukata, a na organach zagra Dariusz Maćkowiak. Po zakończeniu liturgii parafia zaprasza wszystkich uczestników na wspólną agapę przy starej plebanii – z posiłkiem, jubileuszowym tortem i występem zespołu GRAND.

To dzień dziękczynienia i radości dla całej wspólnoty – organizatorzy serdecznie zapraszają wszystkich parafian, gości i mieszkańców regionu.

Pierwszy kościół parafialny drewniany wybudowano w 1925, obecny kościół parafialny murowany w stylu współczesnym powstał w latach 1990–1992 staraniem ks. Jerzego Domańskiego. Parafia ma akta parafialne od 1926 roku. Proboszczem parafii jest ks. Kanonik Andrzej Duklewski.



------------

Marianów – początki parafii

Głównym powodem powstania parafii w Marianowie była znaczna odległość wiernych od dotychczasowych kościołów parafialnych, czyli w Łaskarzewie, Wildze i Garwolinie. Odległość ta wynosiła około 10 km.

Okazją do powstania parafii była wizyta kanoniczna w Łaskarzewie biskupa siedleckiego Henryka Przeździeckiego.

28 sierpnia 1922 r. biskup po zapoznaniu się z istniejącym problemem wiernych zlecił dziekanowi, a zarazem proboszczowi łaskarzewskiemu ks. Michałowi Turskiemu rozpoczęcie prac związanych z powstaniem nowej parafii w Żabieńcu. Z propozycją założenia nowej parafii dziekan zwrócił się do mieszkańców Nowego Żabieńca, Starego Żabieńca i Olszynek.

Zebranie w Żabieńcu

Na zebraniu w szkole w Żabieńcu mieszkańcy zadeklarowali przekazanie ze swoich gruntów sześć mórg ziemi i dwie morgi ziemi tzw. Sołtysówki dla przyszłego proboszcza. Gruntu o powierzchni 150 prętów pod budowę tymczasowej kaplicy zadeklarowali wydzielić ze swoich ziem Antoni Skoczylas i Ludwik Lewiński.

Zmiana lokalizacji parafii nastąpiła w 1924 r. Stało to się za przyczyną parcelacji części dóbr majątku „Kolonia Wilkowyja” (leśniczówki na pograniczu wsi Wycinki i Wilkowyja) należącej do spadkobierców Stefana Hordliczki z Huty Garwolińskiej.

10 października 1925 r. zakupiono parcelę o powierzchni 19 mórg. Parcele zakupiono za 1200 rubli płatnych w czterech ratach. Akt kupna – sprzedaży w imieniu sukcesorów Hordliczki podpisał pełnomocnik Stanisław Wojtczuk, a w imieniu Tymczasowego Komitetu Budowy Kościoła: ks. Aleksander Kornilak, Władysław Winek (z Wilkowyji), Aureliusz Grodzki (właściciel młyna w Stoczku) i Jan Makulec (z Żabieńca).

20 października dokupiono jeszcze jedną morgę ziemi od Onufrego Głażewskiego znajdującą się po drugiej stronie drogi na plac pod budowę kościoła.

W akcie erekcyjnym Biskup Podlaski Henryk Przeździecki zapisał:
„chcąc dopomóc dobru duchowemu wiernych – naszej pieczy przez Boga powierzonych – po wysłuchaniu zdania i opinii prześwietnej kapituły naszej – parafię prawną we wsi Żabieńcu pod wezwaniem Św. Izydora oracza Wyznawcy – dla wybudowania tam kościoła powagą Naszą Biskupią ustanawiamy i erygujemy z dniem 24 grudnia 1924 roku”.
Do nowo utworzonej parafii włączono następujące wsie: Żabieniec Stary, Żabieniec Nowy, Olszynki, Osuchów z parafii Łaskarzew, Wilkowyja Stara, Wilkowyja Nowa, Wycinki, osada Stoczek Młyn z parafii Wilga i Kolonia Zakącie z parafii Garwolin.

W momencie utworzenia parafia liczyła 1579 wiernych.

Dekret o utworzeniu parafii Żabieniec odczytano 25 stycznia 1925 r. w kościołach parafialnych, z których miały być odłączone wsie. Dekret wszedł w życie 17 lutego 1925 r.

Nazwa parafii

Zakupiona ziemia znajdowała się poza granicami istniejących wiosek. Powstał problem jak nazwać przyszłą parafię. Wysunięto następujące propozycje:
- Henryków, Przeździatka – nawiązujące do imienia i nazwiska Biskupa Henryka Przeździeckiego,
- Michałów, Tury – nawiązujące do nazwiska i imienia ks. Michała Turskiego,
- Żabki – od początkowych liter nazwy wsi Żabieniec i końcowych liter nazw wsi Olszynki, Wycinki.

Po analizie propozycji wiernych i ks. Turskiego biskup, który rozwijał kult Matki Bożej uznał, że nowa parafia będzie nosić nazwę Marianów. W piśmie do ks. Turskiego napisał:
„Niniejszym zawiadamiam, iż utworzona dn. 17 lutego b.r. samodzielna parafia Żabieniec, powiatu garwolińskiego od dnia dzisiejszego t.j. 19 lutego 1925 roku nosić będzie nazwę: parafia Marianów.”

Pierwszą Mszę Świętą odprawiono 10 maja 1925 r. przy ołtarzu polowym w miejscu dzisiejszego cmentarza. Mszę odprawił ks. Michał Turski w koncelebrze z księżmi z Wilgi, Łaskarzewa i Garwolina.

Kościół drewniany z Korytnicy Łaskarzewskiej

Nowopowstała parafia posiadała beneficjum, lecz nie posiadała kaplicy czy kościoła. Początkowo planowano wybudować tymczasowo drewnianą kaplicę, w której będą odprawiane Msze św. W tym czasie nadarzyła się możliwość zakupienia kościoła drewnianego z parafii Korytnica Łaskarzewska, który zbudowany był w 1900 r. Po naradzie parafianie zdecydowali zakupić kościół. Budynek został zakupiony za kwotę 4000 zł.

Prace rozbiórkowe, przewozu i złożenia ustalono na okres wiosenno letni. Prace rozbiórkowe i transport wykonywały grupy od kilku do kilkunastu osób metodą szarwarkową pod nadzorem miejscowych fachowców. 21 lipca 1925 r. elementy kościoła zostały zwiezione na miejsce, a pod koniec października kościół został zestawiony.
Zakupiony kościół wykonany był z drewna sosnowego o konstrukcji ryglowej. Długość jego wynosiła 23 m. szerokość 13 m., a wysokość od posadzki do najwyższego punktu na wieży wynosiła około 21 m. Kościół zestawiono na fundamentach z kamienia. Ściany zostały oszalowane deskami pomalowanymi na kolor brązowy.

Budynek posiadał drzwi główne i cztery boczne. Dach pokryto blachą ocynkowaną. Na frontonie kościoła umieszczono wieżę zakończoną szpiczastym dachem pokrytym również blachą. Wewnątrz wieży umieszczono dzwon żeliwny ważący około 90 kg. ofiarowany przez parafię Łaskarzew. Dzwon nazwany został „Izydor” od patrona parafii. Dzwon „Izydor” w 1941 r. został zarekwirowany przez władze niemieckie i wywieziony.

Na wysokości skrzyżowania transeptu z prezbiterium znajdowała się 3 metrowa wieżyczka z umieszczoną sygnaturką. Obie wieże zakończone były żelaznymi krzyżami.

Nowy kościół

W 1987 r. ówczesny proboszcz ks. Jerzy Domański zwrócił się do parafian z propozycją budowy nowego murowanego kościoła. Swoją propozycję motywował ciasnotą w kościele oraz czekającym go remontem, który będzie bardzo kosztowny. Parafianie przychylili się pozytywnie do propozycji i upoważnili ks. proboszcza do rozpoczęcia działań w celu uzyskania wszelkich pozwoleń.

Pracę przy budowie rozpoczęto 5 kwietnia 1990 r. od wykopania fundamentów. 8 lipca 1990 r. Biskup Siedlecki Jan Mazur wmurował kamień węgielny wyjęty z Bazyliki Świętego Piotra w Rzymie i pobłogosławionego przez Jana Pawła II w Watykanie 17 grudnia 1986 r.

Kamień węgielny i pamiątkowa puszka z protokołem uroczystości, nazwiskami budowniczych, monetami są widoczne za szkłem, w fasadzie kościoła od strony cmentarza. Kościół wyglądem przypomina poprzednią drewnianą świątynię. Długość kościoła wynosi 30 m, a szerokość 17 m.

Kościół wymurowany z cegły pełnej ceramicznej stoi na podmurówce wykonanej z polnych głazów granitowych. Stropy, gzymsy, daszki wykonano z żelbetonu. Dach drewniany pokryto blacha ocynkowaną.

W 20 metrowej wieży nad kruchtą umieszczono dwa dzwony „Izydor” i „Maryja”. Z poprzedniego kościoła przeniesiono ołtarz główny, oba boczne, stacje Drogi Krzyżowej i organy.

Uroczyste poświęcenie kościoła nastąpiło 23 sierpnia 1992 r. przez biskupa Jana Mazura. W uroczystościach wzięli udział kapłani z sąsiednich parafii, przedstawiciele władz wojewódzkich i samorządowych, budowniczy i parafianie 1992 r. obok kościoła wybudowano nową murowaną plebanię. Beneficjum parafii składa się ze starej plebanii (dom dawnej leśniczówki z 1890 r.)., zabudowań gospodarczych, z których większość rozebrano w latach 1995-1999. Obok kościoła istniał do lat dziewięćdziesiątych budynek dla służby kościelnej oraz organistówka z salą katechetyczną. Pod koniec lat osiemdziesiątych oba budynki drewniane zostały sprzedane.

Inf. pras.