WTZ Miętne szansą na samodzielność

Warsztat Terapii Zajęciowej w Miętnem jest jedną z dwóch funkcjonujących na terenie powiatu garwolińskiego tego typu placówek. Obecnie przebywa w niej 30 podopiecznych z różnymi schorzeniami, którym stworzono warunki do rehabilitacji społecznej i zawodowej. Realizują je w 6 tematycznych pracowniach, oprócz tego uczestniczą w wielu przedsięwzięciach organizowanych w ośrodku i poza nim.

1 marca dwadzieścia cztery lat temu powołano do życia Warsztat Terapii Zajęciowej w Miętnem, by stworzyć osobom niepełnosprawnym, niezdolnym do podjęcia pracy, możliwość rehabilitacji społecznej i zawodowej w zakresie pozyskiwania lub przywracania umiejętności niezbędnych do podjęcia zatrudnienia. Aktualnie w placówce przybywa 30 osób z różnymi niepełnosprawnościami, ze znacznym i umiarkowanym stopniem niepełnosprawności.

- Prowadzimy różne formy, jest to rehabilitacja na miejscu, hipoterapia, różne wyjazdy integracyjne. Jesteśmy bardzo często zapraszani do różnych placówek, też specjalnych, również odwiedzają nas liczne osoby, placówki. Ostatnio mieliśmy taką akcję bardzo przyjemną, pracownicy z Avon mają taką możliwość na 3 dni wolontariatu i on jest płatny. Do nas zawitała grupa ok. 40 osób, która nam pomagała w sprzątaniu, bo sprzątaczki nie posiadamy, nasza rehabilitacja również polega na tym, żeby osoby jak najbardziej się usamodzielniały, więc czy to sprzątanie, czy gotowanie, wszystko robimy razem, sami musimy wszystko posprzątać, całe warsztaty, więc dążymy do jak największej zaradności osobistej i do samodzielności – mówi Katarzyna Wawer, kierowniczka placówki i dodaje, że w Warsztacie jest sześć pracowni tematycznych, rehabilitacja, atlas do ćwiczeń, żeby te usprawnienia ruchowe były jak największe, bo to jest podstawa, jest to bardzo ważne dla tych osób. W pracowniach krawieckiej, działań twórczych, umiejętności społecznych, przyrodniczo- gospodarczej, plastycznej i artystycznej, uczestnicy realizują się wraz ze swoimi terapeutami, którzy starają się podopiecznym urozmaicić zajęcia.

- Ludzie tutaj przebywający czuję się jak u siebie w domu, bardzo się lubią, nie wyobrażają sobie życia poza Warsztatem, jakby w sensie, że mieliby tutaj nie uczestniczyć. Jesteśmy jak rodzina, tak naprawdę...- artykułuje kierowniczka.

Więcej w materiale Waldemara Jaronia: